Peter van Seters: “Samen kun je iets bereiken!”

Peter van Seters is een vrije jongen. Hij werkt na zijn pensionering nog steeds als vrachtwagenchauffeur. Voor Gemeentebelang is hij plaatsvervangend lid in de commissie Samenleving. De leden kozen hem bovendien als bestuurslid. Het is goed als kiezers weten wie er namens hen optreedt. Daarom laten we Peter hier aan het woord.

Peter van Seters: “Ik kom uit een groot gezin: zeven jongens en twee meiden. Er heeft er maar eentje van ons doorgeleerd. De rest, ik ook, was allemaal te gauw afgeleid. Ik kon naar de mulo, maar dat werd niks, na de tweede klas ging ik naar de ambachtsschool, maar dat was ook niks voor mij. Ik was niet technisch, meer een werker, een doener. Ik mocht eind van het jaar niet meer terugkomen. Ach, misschien was de leao iets voor me geweest, maar dat is achteraf gepraat.

We hadden thuis een transportbedrijf, daar voelde ik me thuis. Daarin werkte ik op een gegeven moment wel 60 uur per week. Maar de recessie draaide ons de nek om. We reden met zeker 20 auto’s op Italië en toen devalueerde de lire. Veel bedrijven verhuisden naar het Midden-Oosten. Wij ook, om de zaak draaiend te houden. Ik heb een maand of zeven in Iran gewoond en een maand of negen in Istanbul. Van die periode heb ik veel geleerd. De belangrijkste les: nooit verder springen dan de stok lang is, roeien met de riemen die je hebt, geen geld uitgeven voor je het hebt.

Daarna ben ik bij de Brabantse Transport Centrale gaan werken, een coöperatie waarin enkele grote vervoerders samenwerkten. Toen was ik even van de vrachtwagen af. Ik had daar een leidinggevende functie. Contracten, tarieven, regelingen, organiseren, plannen. Maar ik miste er de vrijheid die ik op de vrachtwagen had.”

 

Vrijheid

“Je laadt je vrachtje in en je vertrekt en je trekt je eigen plan. Als je een beetje intelligent bent, win je een hoop tijd. Je houdt dan rekening met files, werktijden, landelijke gewoontes, je belt even dat je eraan komt, dat soort dingen. En dan houd je tijd over. Ik heb heel wat mooie steden, musea enzo gezien. Berlijn, Milaan, Brescia, noem maar op. Veel mensen denken dat chauffeurs maar beperkte interesses hebben. Daar klopt weinig van. Ik heb met heel wat collega’s gesprekken gevoerd over de politiek, hypotheken, bankzaken, opvoeding, ook met Italianen en Duitsers. Vrachtwagenchauffeurs zijn echt niet allemaal cowboys. Bij Rutters hebben we er geen een. Ze hebben daar een heel aparte ploeg chauffeurs. Ze werken er allemaal efficiënt, gewoon boerenslimheid. Het familiebedrijf wordt ook verstandig geleid. Goede afspraken met klanten. Personeel wordt niet onder druk gezet en je krijgt een stuk vrijheid. Dat werkt. Ik voel me er erg op mijn plek.”

 

Politiek

“Ik kwam met de politiek in aanraking in de jaren zeventig. Toen was er een groep (P’70, een van de voorgangers van Gemeentebelang. Red.) die de vrachtwagens uit de bebouwde kom wou hebben. Ik snapte dat wel. Het is niet leuk als er in het weekend zo’n enorm ding voor je deur staat. Toen is de Chauffeursvereniging opgericht, want als je met meer bent, kun je samen iets bereiken. Ik ben daar nog even voorzitter van geweest. Ik heb toen heel wat gesprekken met Gerrit Boemaars en burgemeester Ballings gevoerd over waar het langparkeren wel zou kunnen.

En verleden jaar ben ik opnieuw met de politiek in aanraking gekomen. Ik ben een fanatiek sporter: zwemmen en fietsen, maar dan in mijn eentje. En toen kwam de discussie over het nieuwe zwembad. De gebruikers van het zwembad wilden een vinger in de pap. Riet Goppel zei: “Peter, jij moet meedoen!” en dus gingen we met een stel rapporten lezen en praten met ambtenaren. Op een gegeven moment wisten we meer over het zwembad dan Laco (de uitbater) en de gemeente (de eigenaar).

We nodigden ook raadsleden uit om met ons over het nieuwe zwembad te praten. Zo kwamen we in contact met Gemeentebelang: eerst met de huidige wethouder Ariane Zwarts en met Marieke Bosscher en later met Pieter de Bruijn en Dennis van Loenhout. En dat klikte. Ik dacht: daar zou ik wel bij willen horen. En toen heb ik besloten lid te worden. En als ik ergens lid wordt, dan doe ik dat niet half. Dan duik ik er van meet af aan in!”

Wil jij ook samen met anderen zorgen dat de juiste beslissingen over je woonomgeving worden genomen?  Neem dan contact met ons op. Want waar je woont, moet het goed zijn!